FRIEND OF A FRIEND
BWA Warszawa gości Gianni Manhattan (Vienna) + Kristina Kite (LA)

6-7.04.2019, 12-19

BWA Warszawa: Karol Radziszewski
Gianni Manhattan: Matthieu Haberard, Marina Faust
Kristina Kite: Amy O'Neill

Formuła “FOAF” opiera się na dzieleniu się przestrzenią wystawienniczą galerii lokalnych z zagranicznymi. Jedno z założeń projektu to stworzenie komplementarnego wobec targów sztuki modelu prezentacji sztuki współczesnej, nawiązanie nowych relacji i usieciowienie polskiej sztuki. “FOAF” umożliwia lokalnej publiczności kontakt z pracami międzynarodowych artystów, często nieprezentowanych dotychczas w Polsce.

foaf.pl

Matthieu Haberard interesuje się strefą liminalną między dorosłością a dzieciństwem. Pomimo niezwykłego kunsztu jego rzeźb - każda praca jest drobiazgowo wykonywana ręcznie, świadomie ignorując łatwiejsze techniki produkcji technologicznej, takie jak drukowanie 3D - aspekt „nieuczenia się” jest dominujący w jego praktyce: Haberard jest zainteresowany dziką wyobraźnią dzieci, którą często gubią po wejściu w dorosłość. Jego rzeźby i prace tekstylne są ewokacją intuicji u dzieci, umyślnym porzuceniem rozumu, konsekwencji i ograniczeń języka. Prace Haberarda, w całej ich żartobliwości, zawsze kryją w sobie ciemność.
Ur. 1991 w Tuluzie; mieszka i pracuje w Paryżu. Wybrane wystawy: 100%, Halle de la Villette, Paris (2019); Outside Our, Fondation Emerige, Paris; The Dance of Atoms, curated by Daiga Grantina, DOC, Paris; Beaux Amis, Wendy Gallery, Paris (2018); Sur La Route Après l'Insomnie, Gianni Manhattan, Vienna; Nos Ombres Devant Nous, Fondation Ricard, Paris (2017).
Matthieu Haberard interesuje się strefą liminalną między dorosłością a dzieciństwem. Pomimo niezwykłego kunsztu jego rzeźb - każda praca jest drobiazgowo wykonywana ręcznie, świadomie ignorując łatwiejsze techniki produkcji technologicznej, takie jak drukowanie 3D - aspekt „nieuczenia się” jest dominujący w jego praktyce: Haberard jest zainteresowany dziką wyobraźnią dzieci, którą często gubią po wejściu w dorosłość. Jego rzeźby i prace tekstylne są ewokacją intuicji u dzieci, umyślnym porzuceniem rozumu, konsekwencji i ograniczeń języka. Prace Haberarda, w całej ich żartobliwości, zawsze kryją w sobie ciemność.

Marina Faust ur. 1950 w Wiedniu, mieszka i pracuje w Wiedniu i Paryżu. Praktyka Mariny Faust zrodziła się z fotografii dokumentalnej, następnie Frog przez prawie 20 lat współpracowała z Martinem Margielą. Pracowała również przy fotografii wnętrz i aktywnie współpracuje z francuskim magazynem sztuki FROG. Wybrane wystawy: Klassentreffen, Werke aus der Sammlung Gaby und Wilhelm Schürmann, MUMOK, Vienna; Margiela, les années Hermès, Musée des Arts Décoratifs, Paris (2018); It’s Only You, Le Consortium, Dijon, France; The Archive Box, Corso Como, Milan / Laila, Tokyo / Artcurial, Vienna (2017); Franz West ARTISTCLUB, 21er Haus, Vienna; Le Mérite 2014-2016, Treize, Paris; The People’s Cinema, Salzburger Kunstverein, Austria (2016); New Ways of Doing Nothing, Kunsthalle Wien (2014); Reflecting Fashion, MUMOK, Vienna; Talk without Words (Christopher Wool), Marina Faust - Franz West, Franz West, Man with a Ball, Gagosian Gallery London (2012).

W dziełach i instalacjach Amy O’Neill przeszłość i teraźniejszość zmuszają do zmiany amerykańskich nawiedzeń i historii za pomocą obiektywu zarówno osobistego, jak i politycznego. W seria najnowszych rysunków zapożycza obrazy z kolekcji jej dziecięcych „Wish Books” (Księga życzeń), dużych katalogów, które domy towarowe kiedyś produkowały w oczekiwaniu na święta. Świąteczna reklama, transponowana za pomocą dłoni i oczu O’Neill, nabiera nieco zniekształconej wrażliwości, sugerując ciemniejszy nurt w grach dziecięcych i rodzinnych. W „Wish Books” (2017) drewniana rama otwiera się, aby umożliwić rozwinięcie serii szkiców; prawdziwej listy życzeń prezentów i zabawek. Nowa seria gwaszy O’Neill, zainspirowana „Siedmioma grzechami głównymi” Hieronima Boscha, przedstawia artystkę i jej siostry namalowane z fotografii z dzieciństwa. Obrazy przedstawiają trzy dziewczyny przebrane na różne święta, tworząc kolorowe obrazki, które są głęboko psychologiczne. O’Neill mówi: „Nie tęsknię za przeszłością, którą pamiętam tylko powierzchownie. Prace mają na celu zakwestionowanie tego, jak pamiątki z dzieciństwa wprowadzają nas do obecnej żonglerki opowieści uprawianej przez Trumpa. Albo, jak powiedział kiedyś psycholog kognitywny Ulric Neisser, „Z kilku przechowywanych chipów kostnych pamiętamy dinozaura”.
ur.1971, mieszka i pracuje w Nowym Jorku. Wybrane wystawy: Swiss Institute, NY; MAMCO, Geneva; Wexner Center for the Arts, Columbus, OH; Sculpture Center, Long Island City, NY; Le Consortium, Dijon; and PS1/MOMA, Long Island City, NY. O’Neill also has several monographs and artist’s books, including Red Headed Stranger (Karma, 2014), Forests, Gardens & Joe’s (J & L Books/Centre Culturel Suisse, Paris, 2011), The Old Woman’s Shoe (One Star Press, 2009) and Amy O’Neill: Suburban Imagination (JRP Ringier, 2008).

Karol Radziszewski - twórca filmów, fotografii, instalacji, autor projektów interdyscyplinarnych. Urodził się w 1980 roku w Białymstoku. Absolwent Wydziału Malarstwa warszawskiej ASP. Jest również wydawcą magazynów, książek, tworzy projekty modowe i kuratorskie. Wydawca i redaktor naczelny magazynu "DIK Fagazine". Laureat Paszportu Polityki (2009).
„1989” to cykl malarski inspirowany dziecięcymi rysunkami, w których komentował we właściwy dla 9-latka sposób, wydarzenia polityczne przełomu lat 1989/1990. Na obrazach pojawiają się więc motywy przeniesione wprost ze szkolnych zeszytów do plastyki: hasło SOLIDARNOŚĆ, postaci bohaterów tamtych wydarzeń wymieszane z całym dziecięcym imaginarium: syrenami, zwierzętami, rycerzami i księżniczkami. Równie ważne miejsce zajmują w projekcie motywy religijne (fascynacja obrzędowością katolicką, figurami świętych i męczenników).